may nabuyong uran.

Haloy naman kang huring akong nakamating mauranan, pero mas lalong haloy na kang si nagpauran ako; na naglakaw-lakaw asin minati ang lipot kang uran. Suudma, mala baga ta narupit akong kang uran, ta kung nahaloy pa ngani tigtatakig na garo ako sa lipot. Agua de Mayo palan idto kung siring. Maray daa sa lawas, nakakabulong sabi ngani kang mga gurang. Nagiromdoman ko logod si lola, ta sa hiling ko may puede pa siyang idagdag, o background story kumbaga tungkol sa inot na uran kang Mayo.

Kang nagpapa alang ako kang bado sa restroom mi sa opisina, sa may hot air dryer, napungaw ako bigla. Nahihiling ko pa man dikit si uran na padagos lang sa luwas, nalilipudan kaya si bintana ning raot na pintuan kang si cubicle. Pigdalan ko na muna logod si uran sa luwas, ta iba man ang vantage point pag nasa taas ka kang onseng eskalon. Nag aragi sa isip ko si mga lugar na pirmi kong naagihan, ang Ateneo de Naga kang bako pang university, si mga harong na nagkairistaran mi, mga inuman, sagkod kung sain sain pa sa inerokan kong lugar. Sa pagdungaw ko sa bintana, sabi ko iyo talaga harayoon na kaming maray kang mga bistado ko, mga kasupsupan ngaragngag, saka mga padaba kong hali man sa Naga. Harayoon bako lang sa lugar, o isip sagkod pati pag agi kang oras. Iyo, kapungawaan lang ni sagkod dikit naman na pagmawot na makabalik giraray.

Nagbalik na lang ako sa pagpaalang ta piglilipot na ako.